- pomyślał Domin, przystanął, okiem błysnął i nagle się na pólko Szafarzowej wielkim krokiem puścił. To - pamiętam, że dawno, dawno - było to jeszcze w roku około 1836, kiedy tak odmienne było całe tło myśli w Europie, a Dziady pana Adama były mi potężną, jedyną nutą myśli i uczuć, jak każdemu. Na razie tyle tylko można powiedzieć, że po dłuższej rozmowie z Rodinem dusiciel wyszedł od niego ze spuszczonym wzrokiem i pokorną miną. –No,Amis! Szarzało, kiedy powstawali. Szybko opanował całą Warszawę ta pierwsza wielka wsypa. Dwukrotne przez Piotra zastosowanie do Ilenki -wyrażenia: "dzielna dziewczyna" za dobrą wzięła wróżbę. - mówiła zwolna, patrząc mu w oczy, zaglądając w źrenice, ogarniając jego wzrok swymi fiołkowymi tęczówkami i tonąc nawzajem w jego wzroku, Jak niebo tonie w wodach ziemi. Pokazało się, że cyborium było nie naruszone; proboszcz odetchnął spokojniej. Piotr zatrzymał się przy stole zajmującym środek pokoju. Podczas kiedy on rzucał karty na prawo i na lewo, Jan ściągnął swoje poniterkę, schował ją nie odkrywając i rzekł obojętnie: – Przegrałem. Czas bankiera jest zbyt cenny, by go marnować na wysłuchiwanie półgłówków. Choć gęba będzie goła,jako krzyż drewniany Przy gościńcu,a zadek często malowany. Rano musiał wstać, jeździć po róże. - A bo to wiem, markotno mi jakoś. Pewnego dnia przyniósł testament i zmusił wszystkich do wysłuchania jego paragrafów od początku do końca. W tej chwili Helena podniosła się z siedzenia i schwyciła męża za rękę. I pouczył ją Joab, co ma mówić. Na duchu upadli, wojska, teatralne twarze i postacie ludzkie rozciągnięte na ogromnej, wiru stosunków światowych, ciągle przed nim znajduje się nieco i z wahaniem zapytała Ada patrząc na brata z tą wdową i sierotą. - W tych pokojach mieszkamy, tam, gdzie teraz stojemy, moja kancelaryja - dalej nasze dzieci. A w ślad za tym uczuciem pierwiastkowym płynęła do piersi wonnymi falami nieprzezwyciężona radość zachwytu. Zbudzony światłem, z pobliskich krzaków, By dzień powitać, leci rój ptaków.